Psychoterapia psychoanalityczna powstała na bazie założeń psychoanalizy, jako metoda leczenia rozmową. Jest psychoterapią długoterminową, a sesje odbywają się dwa lub trzy razy w tygodniu.
U podstaw założeń psychoanalizy leży twierdzenie, iż obok świadomości istnieje również nieświadomość. Jest to część umysłu ludzkiego wypełniona uczuciami, myślami i fantazjami gromadzonymi od narodzin do śmierci. Choć wpływają one na życie, nie ma do nich bezpośredniego dostępu. Psychoterapia psychoanalityczna bazując na tym założeniu stawia sobie za zadanie przyniesienie ulgi w cierpieniu. Jednak nie zatrzymuje się na usunięciu objawów, z którymi przychodzi pacjent, ale szuka ich przyczyn głębiej w nieświadomości. Tam ukryte są doświadczenia, które miały wpływ na kolejne wydarzenia i obecny stan emocjonalny pacjenta.
Początkowo osoba, która postanowi poddać się psychoterapii psychoanalitycznej, proszona jest o wypowiadanie wolnych skojarzeń – myśli, które same przychodzą do głowy. W ten sposób, bez większej ingerencji psychoterapeuty można uzyskać dostęp do myśli i uczuć pozostających głębiej w nieświadomości. Psychoterapeuta oprócz zachęcania by mówić swobodnie, podejmuje liczne próby rozumienia tego, o czym mówi pacjent. Analizie podlegają również uczucia i myśli związane z samą psychoterapią i powstałą relacją z psychoterapeutą, w której pacjent odtwarza schematy swoich relacji, strategie radzenia sobie z konfliktami wewnętrznymi i emocjami. Pogłębia to wiedzę o nieświadomości, daje narzędzia do radzenia sobie z uczuciami i przyczynia się do rozwoju osobowości.
Praktyka Psychoterapeutyczna
Justyna Zygarowicz-Szymańska
Strona wykorzystuje pliki cookies w celach statystycznych, analitycznych i marketingowych. Możesz określić warunki przechowywania i dostępu do plików cookies w ustawieniach swojej przeglądarki.